Thursday 2 February 2012

0 Ώρα 17:35

   
    Η στιγμή της γέννησής σου είναι από αυτές τις στιγμές που έχουν χαραχτεί βαθιά στην μνήμη μου. Ίσως για πολλές μανούλες να ισχύει αυτό. Η ένταση της στιγμής έχει ως ένα βαθμό φυσικά να κάνει και με τις καθοριστικές αλλαγές που συντελούνται μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα στην ζωή και την ψυχοσύνθεση της νέας μαμάς. Στο δικό μου μυαλό αυτή η στιγμή έχει μείνει, εκτός όλων των άλλων, ως άκρως σουρεαλιστική. Ναι, καλά διάβασες, σουρεαλιστική!


     Ομολογώ πως κατά την διάρκεια των 9 μηνών της εγκυμοσύνης μου τίποτα δεν είχα καταλάβει και τίποτα δεν είχα συνειδητοποιήσει. Ήξερα βέβαια πως μέσα στην κοιλίτσα μου είχα ένα μωράκι. Σου μιλούσα και σε χάιδευα και σε σκεφτόμουν συνεχώς, όμως όπως και να το κάνουμε δεν ήξερα ποιον ακριβώς σκεφτόμουν και όλα κινούνταν σε ένα θεωρητικό και φαντασιακό επίπεδο. Και για να σου μιλήσω εντελώς ειλικρινά, στο μυαλό μου σε είχα σαν μία μπαλίτσα , όπως ακριβώς έβλεπα την κοιλιά μου, με κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Ίσως να φταίει που η εγκυμοσύνη και η γέννα είναι πέρα για πέρα ενστικτώδεις και καθόλου λογικές διαδικασίες. Όταν πας να τις σκεφτείς με το μυαλό, κάπου κάτι χάνεις.

     Την στιγμή λοιπόν που βγήκες από μέσα μου, που σε ένιωσα να γλιστράς σαν ψαράκι και είδα την φουσκωμένη μου κοιλίτσα να αδειάζει , κοίταξα μπροστά μου κι είδα τον γιατρό μου να κρατάει ένα τέλειο και πέρα για πέρα αληθινό ανθρωπάκι…Και για μια στιγμή δεν μπορούσα να το πιστέψω, νόμιζα πως αυτό το μωρό που έβλεπα μπροστά μου δεν είχε βγει από μένα, όχι, ο γιατρός το είχε κάπου δίπλα του τόση ώρα. Και την αμέσως επόμενη στιγμή, για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες συνειδητοποίησα απόλυτα το θαύμα που συντελέστηκε μέσα μου όλον αυτόν τον καιρό.
Εκεί πια κατάλαβα πως στην κοιλιά μου μεγάλωνα στ’ αλήθεια έναν άλλον άνθρωπο…με σάρκα και οστά. Εσένα μωράκι μου!!!

Γιούλη

-------------------------------------------------------------------

Περιμένουμε και την δική σας ιστορία, σκέψη ή απορία 
στο
 miaforakaienakairo@yahoo.co.uk

No comments:

Post a Comment