0 Η Πρώτη μου Αληθινή Αγάπη

   Με τον άντρα μου όταν γνωριστήκαμε ήταν αυτό που λέμε ‘κεραυνοβόλος έρωτας’, μετακομίσαμε μαζί μετά από ένα μήνα σχέσης, είχαμε πολλά κοινά, ίδια όνειρα, ίδιες φιλοδοξίες, ίδιους στόχους ζωής αν και τόσες διαφορές, άλλη γλώσσα, άλλη θρησκεία, άλλος πολιτισμός…αλλά όλα αυτά δεν είχαν σημασία. Είχα βρει τον άνθρωπο μου.
   Έπειτα από 3 χρόνια σχέσης αποφασίσαμε να παντρευτούμε και το κάναμε άμεσα, δεν υπήρχε νόημα να περιμένουμε-ξέραμε τι θέλαμε. Ήταν ένας εναλλακτικός γάμος που όμως μας αντιπροσώπευε απόλυτα.

   Τρεις εβδομάδες αργότερα, αισθανόμουν λίγο ‘διαφορετικά’ αν και ήταν λίγο νωρίς. Έκανα ένα τεστ κρυφά στην δουλειά…..ΘΕΤΙΚΟ!!! Σε πελάγη ευτυχίας, πάμε στον GP και κάνουμε τα απαραίτητα τεστ. Τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει το πώς ένιωθα…τόση χαρά….
   Συγκεκριμένα, θυμάμαι (νομίζω ήμασταν στην 10^η εβδομάδα κύησης) ένα απόγευμα στη κουζίνα με τον άντρα μου χαζογελούσαμε….ώσπου χτύπησε το τηλέφωνο και το γέλιο κόπηκε για πολλούς μήνες μετά…’ We made an urgent appointment at the hospital for you for tomorrow morning….we believe there might be something wrong with the baby”
“Spina Bifida” μου ανακοίνωσαν. Ε; Τι είναι πάλι τούτο; Δισχιδής Ράχη στα ελληνικά….Έπρεπε να πάρω μια απόφαση άμεσα γιατί στένευαν τα χρονικά περιθώρια. Το συζητήσαμε και να συνεχίσουμε την κύηση όσο πάει…να το παλέψουμε εξάλλου ήταν το μωρό μας!

   Στην 20^η εβδομάδα κύησης, έπειτα από πολλές εξετάσεις και ψυχική αγωνία, με συμβουλευσαν να έχω έτοιμα τα πράγματα μου γιατί ανά πάσα χρονική στιγμή θα έβγαζαν το μωρό και οι πιθανότητες επιβίωσης σε αυτό το στάδιο ήταν ελαχιστες..Ετσι πολύ πρόωρα ετοίμασα την βαλίτσα του μαιευτηρίου και ήταν έτοιμη δίπλα στην πόρτα…
    Κάθε εβδομάδα πήγαινα στο νοσοκομείο, το οποίο ευτυχώς ήταν πολύ κοντά μου, για υπέρηχο και τεστ. Το μωρό δεν αναπτυσσόταν, ήταν πολύ μικρό και μερικές εβδομάδες στάσιμο. Δεν υπήρχε καλή κυκλοφορία αίματος (α και ήταν αγοράκι) αλλά θα άντεχε για μια ακόμη εβδομάδα και μετά το βγάζουμε…έτσι πέρασαν 12 εβδομάδες με την αγωνία κάθε φορά ότι θα γεννούσα και δεν θα έφερνα σπίτι μωρό…αλλά είχα έναν μαχητή μέσα μου και κανείς δεν το υπολόγισε αυτό. Με τον καιρό να περνά και οι πιθανότητες επιβίωσης να αυξάνονται μια μαία μου είπε  ‘Madam, your child will be born with a disability we just don’t know what it is yet until it is born”

   Την περίοδο αυτή δούλευα με παιδιά με πολύπλοκες ειδικές ανάγκες και πάντα θαύμαζα τις μανάδες τους για την δύναμη τους. Αυτό όμως με φόβιζε ακόμη περισσότερο…γιατί κατά βάθος είμαι δειλή και δεν έχω την ψυχική τους δύναμη, εξάλλου αυτό ήταν το δικό μου παιδί όχι τα παιδιά με τα οποία δούλευα. Κάθε μέρα στη δουλειά μέσα από τα πρόσωπα τους αναρωτιόμουν αν θα έχει αυτή την αναπηρία η την άλλη…Εξωπραγματικό….
    Οι τελευταίοι 2 μήνες πέρασαν με καθημερινούς υπερήχους και εξετάσεις. Είχε γίνει πλέον ρουτίνα και η τσάντα έτοιμη να περιμένει…Ο χρόνος νικήθηκε !!
Ένα πρωί Δευτέρας (37 εβδομάδων) πήγα ως συνήθως στο νοσοκομείο, έβαλα τις ζωνιτσες μου για τις συσπάσεις της μήτρας και τους χτύπους της καρδιάς, μόλις τελείωσε ο χρόνος μου, η μαία πήρε το χαρτί με τις ενδείξεις…και κάτι δεν πήγαινε καλά…’ Πήγαινε σπίτι, φάε πρωινό, και ελα πάλι σε 4 ώρες…μη φας τίποτα άλλο’. Οι χτύποι της καρδιάς σταμάτησαν 2 φορες. Iσως να ήταν τυχαίο…δεύτερη φορά τα ίδια, το μωρό έπρεπε να βγει αμέσως…έκτακτη καισαρική….
    Ο άντρας μου δούλευε εκτός πόλεως και είχε πάει το αυτοκίνητο για σέρβις….ήρθε με ταξί και μόλις με πρόλαβε…ήταν μαζί μου σε όλη τη διάρκεια της καισαρικής και μου κρατούσε το χέρι…και ήταν ο πρώτος που αγκάλιασε αυτό το πλάσμα….τόσο μικροσκοπικό με πελώρια μάτια σαν ποντικάκι,το δικό μου ποντικακι….τα μάτια μας ενώθηκαν από τη πρώτη στιγμή και δεν υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο πιο σημαντικό….
    Ο γιος μου γεννήθηκε 1,940 κιλά και υγιής όπως μου είπαν. Επιστρέψαμε σπίτι μετά από 5 μέρες, η ανάρρωση από την καισαρική ήταν επώδυνη, το μωρό ήταν 6 εβδομάδων όταν έκανε την πρώτη του εγχείρηση κύστης και έπειτα ακολούθησε η επιλόχειος κατάθλιψη…..

   Σήμερα χαίρομαι που πήρα την σωστή απόφαση στην αρχή της εγκυμοσύνης όταν μου δόθηκε η επιλογή…έχω ένα πανέξυπνο  υγιές αγοράκι και σύντομα θα αρχίσει σχολείο.

Πόπη

-------------------------------------------------------------------

Περιμένουμε και την δική σας ιστορία, σκέψη ή απορία 

στο
 miaforakaienakairo@yahoo.co.uk